Rozdział IX

Całe miasto zrujnowane. Połowa drużyny ciężko ranna. Kilkaset zdjęć wielkiego, mechanicznego dinozaura w Internecie. Za to wszystko zostałem obwiniony ja.

Dwie godziny wcześniej

Dzień zaczął się bardzo ładnie. Jasne słońce wzeszło o szóstej i grzało niemiłosiernie. Sideswipe i Raven trenowali, Strongarm i Drift pojechali na patrol, a Grimlock i Russel poszli poćwiczyć. Ja i Windblade czekaliśmy na jakąkolwiek wiadomość od Optimusa. Miałem nadzieję, że w jakiś sposób się z nami skontaktuje. Chciałem się po prostu upewnić, że bez problemu dotarł na Cybertron. Niestety, komunikator milczał.

Nie chciałem już bezczynnie czekać, więc dołączyłem do Raven i Sideswipe’a. Fembotka właśnie pokazywała młodemu kopniaka od tyłu. Cieszyłem się, że tak dobrze się dogadują. Po tym, co przeżył, naprawdę potrzebuje przyjaciela.

-Co jest Bee? – zapytał bot – Chcesz się przyłączyć?

-Na razie popatrzę. Masz bardzo ciekawą technikę, Raven. Jeszcze nie spotkałem się z takimi ciosami podczas wojny.

-Dzięki, ale to naprawdę nic. Długo się uczyłam – mówiąc to kopnęła Sideswipe’a w podbródek – A Sideswipe nadal nie umie się skupić – pomogłem mu wstać i oboje odwróciliśmy się do fembotki – Ale idzie mu coraz lepiej. Jeszcze trochę i oboje będziemy sobie równi – miałem wrażenie, że bot się rumieni.

-Nie będę więc wam przeszkadzał. Trenujcie dalej.

Odszedłem od przyjaciół, kiedy zauważyłem zbliżającego się Grimlocka. Szedł sam. Już miałem zapytać, gdzie Russel, ale Grim mnie uprzedził.

-Russel od razu poszedł na boisko. Grają kolejny mecz.

-Świetnie, że pomagasz mu trenować.

-To nic takiego – bot podrapał się po głowie.

Chciałem kontynuować rozmowę, ale nagle usłyszałem dźwięk, który bardzo dobrze znałem. Głośny odgłos silnika cybertroniańskiego odrzutowca, nadlatującego z ogromną szybkością. Tylko jeden Decepticon mógł wydać taki dźwięk. Niespodziewanie coś mocno uderzyło o ziemię, dokładnie między mną, a Grimlockiem. Siła uderzenia odrzuciła nas kilkanaście metrów dalej. Dzwoniło mi w audio receptorach, ale starałem się nie zwracać na to uwagi. Podniosłem głowę i wtedy…wtedy go zobaczyłem. Megatron. Stał naprzeciw mnie ze swoim wyniosłym wyrazem twarzy. Nie mogłem się ruszyć. Strach całkowicie mnie sparaliżował. Wtem zaczął iść w moim kierunku. Chwycił mnie za szyję i uniósł w górę.

-Przysiągłem sam sobie, że już nigdy nie wyrządzę nikomu krzywdy. Jednak to ty pozbawiłeś mnie iskry i mam zamiar się za to zemścić – Megatron chciał przebić mnie swoim ostrzem, ale mocno oberwał ogonem Grimlocka. Upadłem na ziemię.

Dinobot podbiegł do cona, ugryzł go w rękę i zaczął nim okręcać. Potem puścił go i Megatron uderzył o mur. Szybko się jednak podniósł i znów zaatakował. Do walki włączyła się Windblade oraz Sideswipe, a Raven podbiegła do mnie i pomogła mi wstać.

-Odezwij się do mnie, Bee, powiedz coś!

-On…on wrócił…

-Muszę zawiadomić Strongarm i Drifta o ataku, ale muszę im powiedzieć kto zaatakował. Kim on jest?! – jej ostanie słowa wybudziły mnie z rytmu. Czy to możliwe, żeby nie wiedziała kim on jest? Czy podejrzenia Strongarm były trafne?

-To Megatron, przywódca Decepticonów – fembotka pokiwała porozumiewawczo głową, odeszła ode mnie i zawiadomiła Drifta i Kadetkę Strongarm. Później przyłączyła się do walki, a ja zaraz po niej.

Kopnąłem Megatrona w brzuch, ale jedynie się od niego odbiłem. Grim starał się go podciąć, ale nie bardzo mu to wyszło. Potem Raven i Sideswipe zrobili kombinację, która nawet im wyszła. Bot wyrzucił ją w powietrzę, a ona upadając kopnęła Megatrona w twarz. Ten na chwilę stracił skupienie i wredy młody go podciął, a następnie zaczął okładać pięściami. Lider Decepticonów jednak szybko zrzucił go z siebie. Uderzył go w brzuch, a potem w klatkę piersiową. Sideswipe zawył. Megatron złapał go za rękę i rzucił nim o mur. Bot nie podniósł się. Uruchomiłem blastery i zacząłem strzelać w decepta. Windblade spróbowała zaskoczyć go z powietrza, ale mocno oberwała działkiem Megatrona. Strongarm i Drift w końcu do nas dotarli i od razu zaatakowali cona. Kadetka strzelała do niego z blasterów, a bot zadrapał go kataną. Wtedy Megatron uruchomił swoje ostrze i mocno zadrapał fembotkę, a następnie uderzył ją w twarz tak mocno, że straciła przytomność. Raven skoczyła na jego plecy, ale on zaczął się szamotać. Złapał ją za głowę, powalił na ziemię i przystawił działko do głowy. Szybko podbiegłem do niego i pchnąłem w ostatniej chwili. Nie mieliśmy z nim szans. Wtem Grimlock złapał go za plecy, a Megatron transformował się w odrzutowiec. Oboje unieśli się w powietrze i polecieli w stronę miasta.

-Fixit – zwróciłem się do minicona, który wygrzebywał się zza konsoli – Zajmij się rannymi. Poproś Ratcheta o pomoc. My musimy jak najszybciej znaleźć Grimlocka i Megatrona.

Transformowaliśmy się i ruszyliśmy w stronę miasta.  W drodze Raven milczała. Może rzeczywiście nie jest jedną z nas, ale muszę się upewnić.

-Naprawdę nie wiedziałaś kim jest Megatron, Raven?

-Wiedziałam, ale byłam w szoku i po prostu go nie poznałam – starała się wybrnąć z sytuacji – Nie sądziłam, że kiedykolwiek go spotkam – wiedziałem, że kłamie. Dało się to poznać z jej tonu głosu. Zatrzymałem się i transformowałem.

-Dogonimy cię Drift. Muszę zamienić kilka słów z Raven – bot odjechał, a fembotka również się transformowała i podeszła do mnie – Wiem, że mnie okłamujesz i chcę wiedzieć dlaczego.

-Nie okłamuję cię – upierała się.

-Posłuchaj mnie. Nie twierdzę, że jesteś jakimś okrutnym Decepticonem, bo widzę co robisz dla Sideswipe’a, ale nie jesteś też fembotką, za którą się podajesz.

-Nie wiem o co ci chodzi Bee – zmierzyłem ją wzrokiem. Umiała zachować kamienny wyraz twarzy, ale grunt palił się jej pod nogami. Nie miałem wiele czasu, więc transformowałem się i dołączyłem do Drifta. Raven dojechała do nas chwilę później.

***

Kiedy dotarliśmy do miasta panował chaos. Grimlock i Megatron walczyli ze sobą na środku ulicy, a przerażeni ludzie uciekali we wszystkie strony. Nie było dobrze. Szybko ruszyliśmy na pomoc Dinobotowi. Lider Decepticonów musiał się zmęczyć walką z botem, bo niedługo po naszym dołączeniu uciekł. Grim był wycięczony. Chcieliśmy go jak najszybciej zawieźć do bazy, ale na miejscu pojawiło się wojsko, tak mi się przynajmniej wydawało. Okazało się, że to Fowler z grupą uderzeniową. Mężczyzna wysiadł z ciemnego czołgu, a zaraz za nim Miko i Jack.

-Na loki Jurka Waszyngtona, co tu się stało?! – wrzasnął na mnie – Zniszczyliście pół miasta!

-Przepraszamy was, ale to był Megatron. Zaatakował nas w bazie, a później przyleciał tutaj.

-To gdzie on teraz jest? – zapytał dużo spokojniej Jack.

-Uciekł, ale złapiemy go.

-Lepiej zostawcie go nam – odezwała się Miko – Wytropimy go i złapiemy. Wy narobiliście już dość szkód. Wracajcie na wasze złomowisko, ewentualnie do naszej bazy, jeśli już chcecie się na coś przydać – puściłem jej pytające spojrzenie.

-Miko ma rację – dodał Fowler – Najlepiej będzie jeśli zostawicie to nam. Widziało was sporo osób i musimy się zając także tym. Drużyna, zbierać się!

Wszyscy zapakowali się do samochodów i czołgów, a następnie pojechali w kierunku mostu. Co by się nie działo, za wszystko zawsze zostaję obwiniony ja.